๏Arunvithaya"5"๏

k_a_r_n · ผู้ดูแล เข้าร่วม: 13 Jan 2009 ตอบ: 96

เอาตำนานน่ารักๆของหมีแพนด้ามาฝากจ้า

ณ อดีตอันไกลโพ้น หุบเขาท่ามกลางป่าดงตรงปลายเทือกเขาโฉลงไหล มีคนเลี้ยงแกะอาศัยอยู่ครอบครัว หนึ่ง ลูกสาวทั้งสี่คนของครอบครัวนี้ นอกจากจะรูปโฉมงามแล้ว จิตใจยังเปี่ยมไปด้วยความเมตตาปราณี รักต้นไม้ ภูเขา รวมถึงสัตว์ป่านานาชนิด และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง น้องสาวคนสุดท้องมีความเอ็นดูโสวงมาวเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เธอต้อนฝูงแกะเข้าไปเลี้ยงตามทุ่งในหุบเขา หมีแพนด้าจึงมักออกมาเล่นเป็นเพื่อนอยู่ด้วยเสมอ จนบางครั้งมองดูกลมกลืนไปกับฝูงแกะ เพราะกาลครั้งนั้นโสวงมาวเป็นสัตว์ที่มีขนสีขาวปลอดตลอดทั้งตัว

กระทั่ง อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่หมีแพนด้ากำลังเพลิดเพลินกับการกินใบไผ่ ก็ปรากฎร่างนายพรานซุ่มตัวอยู่ในดงและขึ้นธนูหมายยิงมาที่ตัว แต่ก่อนที่คมศรจะแล่นมาถึง บังเอิญสาวน้อยคนสุดท้องผ่านมาพบเหตุการณ์ เธอตัดสินใจวิ่งเข้าขวางอย่างไม่ห่วงชีวิต แล้วรับลูกธนูนั้นแทน

ครั้น พี่สาวทั้งสามได้รับข่าวการจากไปของน้องสาวคนเล็ก ต่างก็ร่ำไห้จนในที่สุดก็ตรอมใจตายตาม โสวงมาวจากทั่วทุกหย่อมย่านพากันเดินทางมาร่วมงานฌาปนกิจที่ชาวบ้านจัดให้ ทั้งนี่ดรุณีตามประเพณี และด้วยความโศกเศร้าอาลัย แม้งานศพจะผ่านไปหลายวัน แต่บรรดาหมีแพนด้าก็ยังคงห้อมล้อมกอดกองเถ้าถ่านจนแขนขาเปื้อนเป็นสีดำ มือที่เปื้อนเถ้า เมี่อยกขึ้นเช็ดน้ำตาก็ทำให้ขอบตาดำตามไปด้วย และพอยกอุ้งมือขึ้นปิดหูเพราะมิอาจทนฟังเสียงสะอึกสะอื้นของพวกพ้อง ใบหูทั้งสองข้างก็พลอยดำตามอีกเช่นกัน

นับ จากวันนั้นเป็นต้นมา โสวงมาวทั้งหมดจึงมีใบหู เบ้าตา แขน ขา เป็นสีดำสนิท เพื่อไว้ทุกข์ให้แก่สี่สาวที่พวกเขารัก และสถานที่ฌาปนกิจของสาวน้อยทั้งสี่พลันบังเกิดยอดเขาสูงขึ้นสี่ยอดชื่อ “ซื่อกูเหนียงซาน” แปลว่า “ยอดเขาสี่ดรุณี” ทอดสันประสานต่อกันเป็นแนวปราการคอยดูแลหมีแพนด้ามาจนกระทั่งทุกวันนี้

ที่มา: pandainthailand.net
_________________